Muziekjes in Kupang

Na Rote moeten we een dagje stukslaan in Kupang, wachtend op de vlucht naar Lombok. Met zijn tweeën zitten we aan het enorme zwembad, omringd door prikkeldraad. We bedenken een speurtocht met opdrachten: onderbroeken kopen, religieuze sleutelhangers met Jezus inside kopen, de nightmarket vinden en in het tweede restaurant eten (het andere hadden we de vorige keer al gehad).
Kupang heeft in de stad geen taxi's en volgens de Lonely Planet worden vrouwen aangerand door bestuurders van brommertaxi's. Blijft over de bemo: busjes die wild beschilderd zijn, meestal met Jezus of Maria, van binnen gedecoreerd met veel knuffels. Ze concurreren wie de hardste muziek heeft. Een jongen van 12 hangt eruit om te schreeuwen waar ze heen gaan, een jongen van maximaal 16 rijdt. Engels spreken ze niet. Er zijn een paar routes, maar wij kennen de routes niet. De beste strategie blijkt lukraak instappen en hopen dat iemand Engels spreekt of verstaat waar we heen willen. Zij regelen dan wel in welke bemo we moeten overstappen, of ze rijden een stukje om of zo. We doen diverse rondjes Kupang. Soms gaat het goed, soms komen we per ongeluk toch weer onverrichterzake op het beginpunt. Onze lijst met vier punten werken we netjes af.
Op de nightmarket drijft Pieter een mevrouw tot wanhoop door te eisen dat in de fruitjuice meer limoen gaat, en wortel, geen water, geen suiker en geen gecondenseerde melk. Ze steekt de hele tijd haar tong uit, trekt vieze gezichten en vertelt iedereen wat voor iets vies wij drinken. Wij vinden het zelf lekker.
De volgende ochtend om 7 uur is er keiharde disco, alsof we in een nachtclub zitten. Na een uurtje soundchecks doet het voltallige personeel om 8 uur aan aerobics bij de pool. Het is erg vermakelijk in Kupang.
Later op het vliegveld, waar wij de enige blanken zijn, geeft mijn goldcard van KLM zowaar toegang tot de executive lounge! Na een half uurtje zit ik onder de vlooienbeten. Different countries, different benefits.