Hoezo highway

Pieter wilde graag heel Flores over land bedwingen, we vliegen al genoeg. Van Labuan Bajo naar Maumere is 772 km over de Trans Flores Highway. Zo geschiedde. Highway is wel een wat ambitieuze naam voor deze eenbaansweg, die zich tussen bergen en vulkanen en rijstvelden doorslingert en soms niet eens verhard is. Op de onverharde stukken staan gele auto's, kruiwagens en zitten mannetjes op hun hurken. Dit gaat nog veel langer duren dan de Noord-Zuidlijn.
In de kleine dorpjes onderweg hangt iedereen buiten rond, het is zondag. De was ligt te drogen op het gras en op lage struikjes. Iedereen heeft dezelfde deken, in rood of oranje. Honden, geiten, koeien en paarden, alles loopt los op de weg. Een meisje loopt met een kapmes het bos in, druk bellend.
Ontroerend vind ik de katholieke graven in de voortuinen. Ze zijn bedekt met roze of blauwe badkamertegeltjes en worden door de kinderen gebruikt als speelplaats. Ondertussen speelt onze rastafari driver "you gave us Christianity. You don't fool us again'.
We zijn met een eigen auto, want vanwege de bochtige weg noemen ze de bus de Puke-bus... Merav hangt eager uit het raam maar Jikke en ik wisselen tussen beroerd en een staat van primatourzombie. De weg eist zijn tol en we zijn gaar. Ik wil een zwembad, een schone badkamer en een slaapkamer zonder insecten!