Merav voert de manta's

Half 7 ging de wekker, kwart voor 7 bestelden we het ontbijt nog een keer (de avond ervoor ook al, maar dat was niet doorgekomen), en om 7 uur gingen we op weg naar Reef Divers. Op de scoot. Al snel hoorden we luid geblaf en versperde een hond de weg. Pieter toeterde, Ilse gilde en de hond probeerde in onze blote benen te bijten. Maar hij kreeg nog een kans, Jikke en Merav naderden. Inmiddels had de hond een vriend gebeld en stonden ze samen klaar. Jikke drukte haar hoofd in Meravs rug, hield haar ogen dicht en haar benen hoog in de lucht. Gillend gasten ze er voorbij. Ilse was zo gestrest dat ze bij elke tokkende kip weer ging krijsen. We waren wel op tijd.
Op weg naar Crystal Bay zaten we op het dak van de boot en moesten we steeds verplaatsen om de balans te houden. Jikke mocht alweer als eerste achterover het water inkukelen, want elke kapitein houdt de boot liever schoon. Het was geen succes: Jikkes oren wilden niet klaren, door de sterke stroming moesten we zo hard zwemmen dat we nauwelijks iets zagen en onze duikbrillen waren ook nog beslagen. De verhalen over dodelijke ongelukken op deze plek vanwege de neerwaartse stromen deden er ook geen goed aan. De twee snorkels Pieter en Merav hadden meer gezien. We knikten maar een beetje toen onze duikmaatjes op de safarimap van de zee aanwezen wat we (?) hadden gezien. Zeeslangen, trumpet fish, een speciale krab?
De tweede duik sloegen we met liefde over en tot onze schaamte voegden we ons bij de snorkels. We gingen jagen op manta rays, de reden voor deze expeditie. Deze beesten zijn anderhalf tot zeven meter groot en familie van de rog (speciale informatie voor opa Piet). Ze zwommen op ons af als grote vliegende gewaden. Net voordat we in het grote hol in hun borstkas verdwenen (daarmee filteren ze plankton) maakten ze een u-turn waardoor we hun prachtige witte onderkant met een zwart patroon konden bewonderen. Ze zwommen boven, onder en naast ons. De grote omvang was bijna angstaanjagend maar ze zagen er ook aandoenlijk uit. Het was spectaculair. Door de huizenhoge golven zwommen we terug naar de boot. Merav probeerde ze nog te lokken met een toetje, door de mie goreng overboord te barfen. Flapperend zwaaide de laatste manta ons gedag.